(ΟΡΟΓΟΝΟΘΥΛΑΚΙΤΙΔΑ) ΤΕΝΟΝΤΙΤΙΔΑ ΧΗΝΕΙΟΥ ΠΟΔΑ

Οι ορογόνοι θύλακοι είναι μικροί «σάκοι» με ζελατινώδες υγρό που ανευρίσκονται σε πολλά μέρη του σώματος, στον ώμο, τον αγκώνα, το ισχίο, το γόνατο, την πτέρνα και αλλού. Περιέχουν μικρή ποσότητα υγρού, ευρίσκονται μεταξύ των μαλακών ιστών και συμβάλλουν στην μείωση της τριβής.
Η ορογονοθυλακίτιδα του χήνειου πόδα είναι μια φλεγμονή του θυλάκου ο οποίος ευρίσκεται μεταξύ του οστού της κνήμης και τριών τενόντων των οπισθίων μηριαίων μυών στο γόνατο. Εμφανίζεται όταν ο θύλακος ερεθίζεται και παράγει μεγαλύτερη ποσότητα υγρού προκαλώντας οίδημα (πρήξιμο) και πίεση στους παρακείμενους ιστούς. Ο πόνος και η ευαισθησία 2 με 3 εκατοστά κάτω από την άρθρωση είναι κοινά συμπτώματα της ορογονοθυλακίτιδας.

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ

Η ορογονοθυλακίτιδα του χήνειου πόδα είναι αποτέλεσμα της υπερβολικής χρήσης και της συνεχούς τριβής και πίεσης στον θύλακο. Εμφανίζεται συχνά σε αθλητές και κυρίως σε δρομείς, όπως και σε άτομα με συμπτώματα οστεοαρθρίτιδας.
Αρκετοί παράγοντες μπορούν να συμβάλλουν στην ανάπτυξη ορογονοθυλακίτιδας, συμπεριλαμβανομένων:
- Εσφαλμένων τεχνικών προπόνησης χωρίς διατάσεις ή «ζέσταμα»
- Παχυσαρκία
- Τραυματισμού του γόνατος σε στροφή
- Ρήξη του έσω μηνίσκου

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Τα συμπτώματα της ορογονοθυλακίτιδας του χήνειου πόδα περιλαμβάνουν:
- Σταδιακά αυξανόμενο πόνο στην έσω πλευρά της κνήμης, δύο με τρία εκατοστά κάτω από το γόνατο.
- Πόνο κατά την άσκηση ή το ανέβασμα σκαλιών

ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΞΕΤΑΣΗ

Ο Ορθοπαιδικός εξετάζει το γόνατο μετά από τη λήψη ενός λεπτομερούς ιστορικού από τον ασθενή. Τα συμπτώματα της ορογονοθυλακίτιδας του χήνειου πόδα μπορούν να μιμηθούν εκείνα ενός κατάγματος κόπωσης, οπότε η ακτινογραφία βοηθάει συνήθως στην τελική διάγνωση.

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

Οι αθλητές που παρουσιάζουν ορογονοθυλακίτιδα του χήνειου πόδα πρέπει να λάβουν εκείνα τα μέτρα ώστε να τροποποιήσουν το πρόγραμμα προπόνησής τους. Συγκεκριμένα:
- Ανάπαυση και διακοπή των ασκήσεων που καταπονούν το γόνατο.
- Παγοθεραπεία: Εφαρμογή πάγου για 20 λέπτα, 3 με 4 φορές την ημέρα.
- Αντιφλεγμονώδη φάρμακα: (όπως ιβουπροφαίνη) για να μειώθει το οίδημα και ο πόνος.
- Ενεσοθεραπεία με τοπικό αναισθητικό και στεροειδή (κορτιζόνη) που παρέχει άμεση ανακούφιση.
- Φυσικοθεραπεία με ασκήσεις διατάσεων και υπερήχους
Εάν τα συμπτώματα δεν υφεθούν, ο Ορθοπαιδικός μπορεί να συστήσει την χειρουργική εκτομή του ορογόνου θυλάκου. Πρόκειται για μία σχετικά απλή επέμβαση για την οποία ο ασθενής δεν χρειάζεται να νοσηλευτεί στο νοσοκομείο. Μετεγχειρητικά, θα χρειαστούν πατερίτσες για ένα μικρό χρονικό διάστημα, ενώ ο ασθενής επιστρέφει στις καθημερινές του δραστηριότητες τρεις εβδομάδες μετά την επέμβαση.