ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ

Η προεπιγονατιδική θυλακίτιδα προκαλείται από συνεχόμενη πίεση ή μικροκακώσεις της περιοχής του γόνατος μετά από γονυκλισίες (γονάτισμα). Ορισμένα επαγγέλματα όπως οικοδόμοι, υδραυλικοί, ανθρακωρύχοι ή ακόμη και νοικοκυρές διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης της θυλακίτιδας.
Η άμεση πλήξη του γόνατος μετά από τραυματισμό μπορεί επίσης να οδηγήσει σε προεπιγονατιδική θυλακίτιδα. Οι αθλητές που συμμετέχουν στα λεγόμενα «σπορ επαφής» όπως το ποδόσφαιρο, η καλαθοσφαίριση, η πάλη κ.α. διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης της εν λόγω πάθησης.
Άλλη κατηγορία ανθρώπων με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης της προεπιγονατιδικής θυλακίτιδας είναι οι ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα ή ουρική αρθρίτιδα.
Τέλος η προεπιγονατιδική θυλακίτιδα μπορεί να προκύψει μετά από βακτηριακή λοίμωξη. Προϋποθέτει ένα τραύμα που φέρνει σε επαφή τον θύλακο με το περιβάλλον και μπορεί να προκαλέσει μόλυνση.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

- Πόνος κατά την κίνηση ή την άσκηση που συνήθως υφίεται τη νύχτα
- Οίδημα στο πρόσθιο μέρος του γόνατος
- Ευαισθησία και αλλαγή θερμοκρασίας του δέρματος στην ψηλάφηση
- Η θυλακίτιδα μετά από βακτηριακή λοίμωξη μπορεί να προκαλεί εκροή υγρού ή πύου (δεδομένου ότι υπάρχει τραύμα στην περιοχή).

ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΞΕΤΑΞΗ

Ατομικό Ιστορικό και Φυσική Εξέταση:
Ο Ορθοπαιδικός ρωτάει λεπτομέρειες για τα συμπτώματα του ασθενούς, όπως την ένταση και την σοβαρότητα του πόνου, την διάρκειά τους και τους πιθανούς παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση της προεπιγονατιδικής θυλακίτιδας. Επιπλέον, θα πρέπει να εξετάσει τα συμπτώματα λοίμωξης όπως τον πυρετό και το ρίγος, καθότι η μικροβιακή λοίμωξη απαιτεί ένα άλλο σχέδιο θεραπείας.
Κατά τη διάρκεια της φυσικής εξέτασης, ο Ορθοπαιδικός επισκοπεί το γόνατο και το συγκρίνει με το υγιές. Κατά τη ψηλάφηση ελέγχει για ευαισθησία και αξιολογεί το εύρος κίνησης της άρθρωσης.

ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ

- Ακτινογραφίες: Δεν είναι διαγνωστικές αλλά μπορούν να αποκλείσουν ένα πιθανό κάταγμα της επιγονατίδας
- Άλλες απεικονιστικές εξετάσεις: Η Αξονική τομογραφία (CT) και η Μαγνητική τομογραφία (MRI) μπορούν να περιγράψουν άλλες πιθανές βλάβες των μαλακών ιστών.
- Παρακέντηση: Στην υποψία μικροβιακής λοίμωξης ο ιατρός αναρροφά με μια βελόνη υγρό από το θύλακο και το στέλνει για ανάλυση στο εργαστήριο.

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

Συνήθως η προεπιγονατιδική θυλακίτιδα αντιμετωπίζεται συντηρητικά (μή χειρουργικά) στην περίπτωση που δεν πρόκειται για μικροβιακή λοίμωξη.
- Ανάπαυση: Αποφυγή των κινήσεων και ασκήσεων που επιδεινώνουν τα συμπτώματα.
- Παγοθεραπεία: εφαρμογή πάγου στην άρθρωση 3 ή 4 φορές την ημέρα για 20 λεπτά κάθε φορά. Σε συνδυασμό με την ανάπαυση μειώνει το οίδημα.
- Ανύψωση του σκέλους ειδικά τις πρώτες ημέρες για την μείωση του οιδήματος.
- Φαρμακευτική αγωγή: Τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα όπως η ναπροξένη ή η ιβουπροφαίνη μπορούν να ανακουφίσουν από τον πόνο και το οίδημα.
Εάν ο πόνος και το οίδημα δεν υποχωρήσουν με αυτά τα μέσα, ο Ορθοπαιδικός μπορεί να αποφασίσει να παρακεντήσει την άρθρωση και να αναρροφήσει το υγρό από τον θύλακο. Επιπλέον μπορεί να εγχύσει κορτικοστεροειδή φάρμακα (κορτιζόνη). Η λοιμώδης θυλακίτιδα αντιμετωπίζεται αρχικά με αντιβιοτικά, αλλά συχνά χρειάζεται η χειρουργική παροχέτευση του θυλάκου. Στην περίπτωση που το οίδημα εμμένει, ο Ορθοπαιδικός μπορεί να συστήσει την χειρουργική αφαίρεση του θυλάκου. Μετά την επέμβαση, ο ασθενής επιστρέφει εντός εβδομάδων στις καθημερινές του δραστηριότητες.

ΠΡΟΛΗΨΗ

Ο ασθενής μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της προεπιγονατιδικής θυλακίτιδας ακολουθώντας αυτές τις απλές συστάσεις:
- Χρήση προστατευτικών του γόνατος για τους αθλητές ή επαγγελματίες που γονατίζουν κατά την εργασία τους.
- Ανάπαυση σε τακτική βάση με συχνές διακοπές και έκταση των γονάτων. Αποφυγή των κινήσεων ή ασκήσεων που προκαλούν πίεση στα γόνατα.
- Ανύψωση των κάτω άκρων και παγοθεραπεία μετά από μια κουραστική ημέρα.