Κατάγματα του άπω Μηριαίου οστού

Ο όρος κάταγμα αναφέρεται σε ένα οστό που έχει σπάσει. Τα κατάγματα του μηριαίου οστού που εντοπίζονται ακριβώς πιο πάνω από το γόνατο ονομάζονται κατάγματα του άπω μηριαίου οστού. Αυτού του είδους τα κατάγματα συμβαίνουν είτε σε άτομα τα οποία είναι μεγάλα σε ηλικία και τα οστά τους είναι αδύναμα ή σε άτομα τα οποία είναι νεότερα και έχουν υποστεί τραυματισμούς υψηλής ενέργειας, όπως π.χ. σε τροχαία ατυχήματα. Και στις δύο περιπτώσεις το κάταγμα μπορεί να είναι συντριπτικό (πολλών οστικών τεμαχίων) και να επεκτείνεται μέσα στην άρθρωση του γόνατος.

Ανατομία

Το γόνατο είναι η μεγαλύτερη φορτιζόμενη άρθρωση του σώματος. Το μηριαίο οστό βρίσκεται στο πάνω μέρος της άρθρωσης του γόνατος και η κνήμη ακριβώς πιο κάτω, υποστηρίζοντας το κάτω τμήμα της άρθρωσης. Το άκρο του μηριαίου οστού καλύπτεται από χόνδρο που είναι λείος και βοηθάει στην ολίσθηση. Ο χόνδρος αυτός βοηθάει στην προστασία και την απόσβεση κραδασμών του γόνατος όταν γίνονται κινήσεις κάμψης-έκτασης.



Ισχυροί μύες στην πρόσθια επιφάνεια του γόνατος (τετρακέφαλος) αλλά και στην οπίσθια (δικέφαλος μηριαίος) υποστηρίζουν το γόνατο και επιτρέπουν κινήσεις κάμψης-έκτασης.

Περιγραφή

Τα κατάγματα του άπω μηριαίου ποικίλουν. Το οστό μπορεί να σπάσει εγκάρσια (εγκάρσιο κάταγμα) ή σε πολλά τεμάχια (συντριπτικό κάταγμα). Κάποιες φορές αυτού του είδους τα κατάγματα επεκτείνονται στην άρθρωση του γόνατος και χωρίζουν την επιφάνεια του γόνατος σε πολλά τεμάχια. Αυτού του είδους τα κατάγματα λέγονται ενδαρθρικά. Εξαιτίας του ότι καταστρέφουν την αρθρική επιφάνεια του οστού, τα ενδαρθρικά κατάγματα έχουν μεγαλύτερη δυσκολία στην αντιμετώπιση.



Τα κατάγματα του άπω μηριαίου μπορεί να είναι κλειστά (με την έννοια ότι το οστό δεν έρχεται σε επαφή με το περιβάλλον) ή μπορεί να είναι ανοιχτά. Ένα ανοιχτό κάταγμα γίνεται όταν το οστό σπάει με τέτοιο τρόπο ώστε τα οστικά τεμάχια διαπερνούν το δέρμα ή με τρόπο ώστε το τραύμα να φτάνει σε τέτοιο βάθος που να έρχεται σε επαφή με το όστο. Τα ανοιχτά κατάγματα περιλαμβάνουν συνήθως μεγαλύτερες βλάβες στα συνοδά μαλακά μόρια όπως είναι οι τένοντες, οι μυς και οι σύνδεσμοι.
Χρειάζονται μεγαλύτερη διάρκεια για την επούλωσή τους και συνήθως συνοδεύονται από περισσότερες επιπλοκές. Όταν σπάσει το άπω μηριαίο, ο τετρακέφαλος και ο δικέφαλος μηριαίος συσπώνται και βραχύνονται καθιστώντας δύσκολη τη διατήρηση της ανάταξης του κατάγματος μέσα στο νάρθηκα.

Αιτιολογία

Τα κατάγματα του άπω μηριαίου οστού συμβαίνουν συνήθως σε δύο κατηγορίες ασθενών: Νεότερα άτομα (κάτω των 50 ετών) και σε πιο ηλικιωμένα άτομα.

• Τα κατάγματα του άπω μηριαίου σε νεότερους ασθενείς συμβαίνουν συνήθως μετά από υψηλής ενέργειας τραυματισμούς, όπως είναι οι πτώσεις από ύψος ή τα τροχαία ατυχήματα. Εξαιτίας του μηχανισμού της κάκωσης πολλοί είναι οι ασθενείς εκείνοι που έχουν συνοδές βλάβες και κακώσεις, συχνά στο κεφάλι, στήθος, κοιλιακή χώρα, λεκάνη, σπονδυλική στήλη αλλά και σε άλλα μέρη του σώματος.
• Τα μεγαλύτερης ηλικίας άτομα που παθαίνουν κατάγματα του άπω μηριαίου συνήθως έχουν χαμηλής ποιότητας οστά. Με την ηλικία, τα οστά χάνουν οστική πυκνότητα και γίνονται σιγά-σιγά αδύναμα και εύθραυστα (οστεοπώρωση). Ακόμα και ένας πιο ήπιος μηχανισμός βλάβης, όπως για παράδειγμα μια απλή πτώση στο έδαφος μπορεί να προκαλέσει αυτού του είδους τα κατάγματα. Αν και αυτοί οι ασθενείς μπορεί να μην έχουν άλλους τραυματισμούς, ωστόσο μπορεί να παρουσιάζουν συνοδά προβλήματα υγείας όπως προβλήματα με την καρδιά, τους πνεύμονες, τους νεφρούς ή ακόμα διαβήτη.

Συμπτώματα

Τα πιο συχνά συμπτώματα των καταγμάτων του άπω μηριαίου είναι:

• Πόνος με τη φόρτιση (Συνήθως είναι αδύνατη η φόρτιση)
• Οίδημα και μωλωπισμός
• Ευαισθησία στην ψηλάφηση
• Παραμόρφωση, το γόνατο μπορεί να δείχνει εκτός θέσης και το σκέλος μπορεί να δείχνει πιο κοντό και παραμορφωμένο. Σε πολλές περιπτώσεις τα συμπτώματα αυτά μπορεί να εντοπίζονται γύρω από το γόνατο, αλλά σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να υπάρχουν συμπτώματα και στην περιοχή του μηρού.

Κλινική Εξέταση

Είναι σημαντικό ο Ορθοπαιδικός να γνωρίζει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες συνέβη ο τραυματισμός, για παράδειγμα, από τι ύψος έγινε η πτώση. Επίσης, είναι σημαντικό να γνωρίζει ο Ορθοπαιδικός εάν ο ασθενής χτύπησε και σε κάποιο άλλο μέρος του σώματος ή αν παρουσιάζει άλλα προβλήματα υγείας όπως για παράδειγμα διαβήτη. Τέλος, είναι σημαντικό να γνωρίζει ο ιατρός εάν ο ασθενής λαμβάνει συστηματικά οποιαδήποτε φάρμακα.
Κατόπιν τούτου, ο Ορθοπαιδικός οφείλει να προχωρήσει σε κλινική εξέταση.
• Εκτιμά όλους τους πιθανούς τραυματισμούς και κακώσεις (κεφάλι, στήθος, κοιλιακή χώρα, λεκάνη, σπονδυλική στήλη αλλά και σε άλλα μέρη του σώματος).
• Εκτιμά επίσης το δέρμα γύρω από την περιοχή του κατάγματος για να διαπιστώσει ότι δεν πρόκειται για ανοιχτό κάταγμα.
• Εκτιμά πάντοτε τη νευραγγειακή λειτουργία του σκέλους του ασθενούς.

Εξετάσεις

Άλλες εξετάσεις που βοηθούν στη διάγνωση είναι:

• Ακτινογραφίες: Ο πιο απλός και σύνηθης τρόπος για να διαγνωσθεί ένα κάταγμα είναι η διενέργεια ακτινογραφίας. Μ’ αυτόν τον τρόπο, θα φανεί η μορφολογία του κατάγματος και η πολυπλοκότητά του. Επιπλέον, για να διευκρινισθεί ότι δεν υπάρχουν άλλα κατάγματα θα γίνουν ακτινογραφίες και στο ισχίο αλλά και στην ποδοκνημική άρθρωση.
• Αξονική τομογραφία: Θα δείξει την εγκάρσια εικόνα του οστού και θα παρέχει πληροφορίες για τη σοβαρότητα του κατάγματος. Θα δείξει αν το κάταγμα επεκτείνεται μέσα στην άρθρωση και αν ναι, πόσα οστικά τεμάχια υπάρχουν. Αυτή η εξέταση βοηθά σημαντικά το γιατρό σας να προχωρήσει στο σχεδιασμό της πιο ενδεδειγμένης θεραπείας.
• Άλλες εξετάσεις που αφορούν τον αποκλεισμό ύπαρξης άλλων τραυματισμών σε κεφάλι, στήθος, κοιλιακή χώρα, λεκάνη, σπονδυλική στήλη αλλά και σε άλλα μέρη του σώματος. Κάποιες φορές διενεργούνται εξετάσεις για την αγγειακή ακεραιότητα του σκέλους.

Αντιμετώπιση

Συντηρητική αντιμετώπιση

- Σκελετική έλξη: Αυτό είναι ένα σύστημα από τροχαλίες με βάρη και αντίβαρα ώστε να συγκρατούν τα κατεαγόντα τμήματα μαζί. Μια καρφίδα τοποθετείται στο οστό για τη συγκράτηση του σκέλους στη θέση του.
- Ναρθηκοποίηση: Οι διάφοροι νάρθηκες κρατούν τα οστά στη σωστή θέση ανάταξής τους μέχρι να επιτευχθεί η επούλωση (πώρωση). Σε αρκετές περιπτώσεις καταγμάτων του άπω μηριαίου οστού όμως, ένας νάρθηκας δεν μπορεί από μόνος του να ευθυγραμίσει σωστά τα κατεαγόντα τμήματα οστού εξαιτίας των βραχυμένων μυών που έλκουν τα οστικά τεμάχια εκτός θέσης. Η θεραπεία με χρήση νάρθηκα περιορίζεται μόνο για τα κατάγματα εκείνα που είναι δύο τεμαχίων, σταθερά και καλά ευθυγραμισμένα. Επίσης οι νάρθηκες μπορεί να μην είναι καλά ανεκτοί από τους ασθενείς. Πολύ σημαντικό για τους ασθενείς με αυτού του είδους τα κατάγματα είναι η γρήγορη κινητοποίηση, δηλαδή να μπορούν να αυτοεξυπηρετούνται όσο το δυνατό πιο σύντομα έπειτα από τη θεραπευτική παρέμβαση. Η θεραπεία εκείνη που εξασφαλίζει γρήγορη κινητοποίηση του γόνατος, μειώνει τον κίνδυνο δυσκαμψίας και εξαλείφει προβλήματα που προκαλούνται από την παρατεταμένη κατάκλιση στο κρεββάτι ( κατακλίσεις και δημιουργία θρόμβων).
Επειδή η έλξη και η ναρθηκοποίηση δεν επιτρέπουν γρήγορη κινητοποίηση σήμερα χρησιμοποιούνται όλο και λιγότερο σε σχέση με τη χειρουργική αντιμετώπιση. Ο Ορθοπαιδικός θα εκτιμήσει ποιά θα είναι η καλύτερη θεραπευτική προσέγγιση.



Χειρουργική αντιμετώπιση

Εξαιτίας των σύγχρονων μεθόδων αλλά και των νεώτερων υλικών που χρησιμοποιούνται, η χειρουργική αντιμετώπιση αποκτά ένδειξη ακόμα και σε γηραιότερους ασθενείς με οστεοπώρωση.

Προγραμματισμός χειρουργείου:

Πολλά από τα κατάγματα του άπω μηριαίου δεν χειρουργούνται αμέσως, εκτός από την περίπτωση που είναι ανοιχτά κατάγματα.
Στα ανοικτά κατάγματα έρχεται σε επαφή το οστό με το μολυσμένο περιβάλλον, και για το λόγο αυτό χρειάζεται άμεση έκπλυση του τραύματος και χειρουργικός καθαρισμός. Στις περισσότερες περιπτώσεις το χειρουργείο μπορεί να καθυστερήσει μία με τρείς ημέρες, ώστε να γίνει σωστός σχεδιασμός.

Εξωτερική Οστεοσύνθεση:

Εάν τα μαλακά μόρια (μύες, δέρμα) γύρω από το κάταγμα είναι σοβαρά τραυματισμένα ή εάν χρειάζεται περαιτέρω χρόνος για τη διενέργεια χειρουργείου λόγω άλλων συνοδών προβλημάτων, τότε ο Ορθοπαιδικός μπορεί να τοποθετήσει μια συσκευή εξωτερικής οστεοσύνθεσης. Στην περίπτωση αυτή τοποθετούνται μεταλλικές καρφίδες και βίδες στο μέσο του μηριαίου οστού και της κνήμης και συνδέονται με ένα πλάισιο (μπάρα) εκτός του δέρματος. Αυτή η συσκευή είναι σταθεροποιητική για τα οστά σε κατάλληλη θέση μέχρις ότου πραγματοποιηθεί το χειρουργείο. Όταν αυτό καταστεί δυνατό, ο χειρουργός θα αφαιρεσει την εξωτερική οστεοσύνθεση και θα προχωρήσει σε εσωτερική οστεοσύνθεση με πλάκα και βίδες.

Εσωτερική οστεοσύνθεση:

Οι μέθοδοι εσωτερικής οστεοσύνθεσης που οι περισσότεροι χειρουργοί επιστρατεύουν είναι:

• Ενδομυελική Ήλωση: Στην περίπτωση αυτή ένας ειδικά σχεδιασμένος ήλος (ειδικά σχεδιασμένο καρφί) εισέρχεται στην μυελική κοιλότητα του οστού. Ο ήλος διαπερνά τα κατεαγόντα τεμάχια του οστού και σταθεροποιείται, προσδίδοντας έτσι σταθερότητα.
• Πλάκα-Βίδες: Κατά την επέμβαση αυτή τα οστικά τεμάχια πρώτα από όλα ανατάσσονται, δηλαδή τοποθετούνται στη σωστή ανατομική τους ευθυγράμμιση και συγκρατούνται σταθερά μεταξύ τους με ειδικά σχεδιασμένες μεταλλικές βίδες και πλάκες που προσκολλώνται στην εξωτερική επιφάνεια του οστού.
Και οι δύο αυτές μέθοδοι μπορούν να γίνουν μέσω μεγαλύτερων ή πιο μικρών τομών, ανάλογα με τον τύπο του κατάγματος αλλά και τον τύπο των υλικών που χρησιμοποιεί ο χειρουργός.



Σε κάποιες ακραίες περιπτώσεις ένα κάταγμα μπορεί να είναι τόσο περίπλοκο και η ποιότητα του οστού τόσο φτωχή για να αποκατασταθεί που η θεραπεία περιλαμβάνει απομάκρυνση των οστικών τεμαχίων και αντικατάσταση του οστού με μία ενδοπρόθεση γόνατος.




Καθώς ο πληθυσμός γηράσκει και ο αριθμός των ολικών αρθροπλαστικών επεμβάσεων αυξάνει, έχει αναδυθεί ένα νέο φαινόμενο: Η δημιουργία καταγμάτων αυτού του τύπου που προαναφέρθηκαν σε ασθενείς που ήδη έχουν υποβληθεί σε ολική αρθροπλαστική γόνατος (περιπροθετικά κατάγματα). Αυτού του είδους τα κατάγματα συνήθως αντιμετωπίζονται με ράβδους ή πλάκες ακριβώς όπως τα υπόλοιπα κατάγματα του άπω μηριαίου. Σε πιο σπάνιες περιπτώσεις η υπάρχουσα πρόθεση αφαιρείται και τη θέση της παίρνει μια μεγαλύτερη ή μακρύτερη πρόθεση. Αυτή η επέμβαση λεγεται αναθεώρηση και πραγματοποιείται εάν η πρόθεση είναι χαλαρή και δεν υπάρχει αρκετό οστικό υπόστρωμα καλής ποιότητας.

Επιπλοκές

Για την πρόληψη των επιπλοκών θα δοθεί ενδοφλέβια αντιβιοτική αγωγή προεγχειρητικά. Ακόμα θα δοθεί αντιπηκτική αγωγή για την πρόληψη δημιουργίας θρόμβων στα κάτω άκρα. Τέλος, εξαιτίας της απώλειας αίματος κατά την επέμβαση μπορεί να χρειαστεί μετάγγιση αίματος.

Αποκατάσταση

Το κάταγμα του άπω μηριαίου αποτελεί έναν σοβαρό τραυματισμό. Μπορεί να χρειαστεί να περάσει ακόμα και πάνω από ένας χρόνος, ανάλογα βέβαια με την γενική κατάσταση της υγείας, τον τύπο του κατάγματος και την ηλικία του ασθενούς, μέχρι να επιστρέψει στις καθημερινές του δραστηριότητες.

Γρήγορη κινητοποίηση:

Ο Ορθοπαιδικός αποφασίζει πότε είναι πιο κατάληλη στιγμή να αρχίσει ο ασθενής να κινεί το πόδι του, ώστε να αποφευχθεί η δυσκαμψία του γόνατος. Αυτό εξαρτάται από την κατάσταση επούλωσης των μαλακών ιστών αλλά και τη σταθερότητα και επούλωση (πώρωση) του κατάγματος. Η γρήγορη κινητοποίηση ξεκινά με την παθητική κινητοποίηση για την αποφυγή δυσκαμψίας. Ένας φυσικοθεραπευτής κινεί απαλά το γόνατο αντί για τον ασθενή. Εάν το κάταγμα είναι συντριπτικό, τότε ο χρόνος της επούλωσης μπορεί να είναι μεγαλύτερος, με αποτέλεσμα να αργήσει για λίγο η κινητοποίηση.

Φόρτιση με βάρος:

Για την αποφυγή προβλημάτων έιναι απαραίτητο να ακολουθούνται οι οδηγίες του Ορθοπαιδικού όσον αφορά στη φόρτιση του σκέλους με το βάρος του ασθενούς. Είτε έχει γίνει χειρουργική επέμβαση είτε όχι ο γιατρός θα απαγορεύσει τη φόρτιση με βάρος μέχρις ότου επιτευχθεί κάποιου βαθμού επούλωση (πώρωση) του κατάγματος (αυτό μπορεί να διαρκέσει έως και 3 μήνες). Κατά τη διάρκεια αυτού του χρονικού διαστήματος ο ασθενής θα χρειαστεί να περπατάει με τη βοήθεια περιπατητήρα τύπου «Π» ή με πατερίτσες. Τέλος, μπορεί να απαιτηθεί νάρθηκας γόνατος για επιπρόσθετη υποστήριξη.
Ο Ορθοπαιδικός κανονίζει τη τακτική λήψη ακτινογραφιών για να ελεγχθεί η διαδικασία της επούλωσης αλλά και η σώστη ευθυγράμμιση των κατεαγότων οστών. Όταν ο ιατρός διαπιστώσει ότι η πώρωση έχει προχωρήσει αρκετά, τότε θα ενθαρρύνει τον ασθενή να αρχίσει τη φόρτιση. Αλλά ακόμα και αν αρχίσει η διαδικασία της φόρτισης, μπορεί να χρειαστεί να χρησιμοποιηθούν πατερίτσες για υποβοήθηση.

Αποκατάσταση-Αποθεραπεία:

Όταν επιτραπεί η φόρτιση του γόνατος, είναι φυσικό επακόλουθο το σκέλος να είναι αδύναμο, ασταθές και δύσκαμπτο. Αν και αυτό είναι αναμενόμενο μέχρι ένα βαθμό, θα πρέπει να συζητηθεί με τον θεράποντα ιατρό ή το φυσικοθεραπευτή ένα ειδικό για τον ασθενή σχέδιο για την αποκατάσταση της φυσιολογικής μυϊκής δύναμης, ευελιξίας και κίνησης.
Η αφοσίωση στην διαδικασία της φυσικοθεραπείασ-αποκατάστασης παίζουν μεγάλο ρόλο στο πόσο καλό θα είναι το τελικό αποτέλεσμα. Για παράδειγμα εάν είναι κάποιος καπνιστής θα ζητηθεί να το κόψει γιατί το κάπνισμα εμποδίζει τη διαδικασία της επούλωσης. Για να διαπιστωθεί η διαδικασία και ο βαθμός προόδου ο ασθενής θα πρέπει να αναρωτιέται:
• Αν βελτιώνεται η αυτοεξυπηρέτησή του
• Αν βελτιώνεται στις καθημερινές του δραστηριότητες
• Και αν μειώνεται ο πόνος και αν ταυτόχρονα αυξάνεται το εύρος κίνησης, η σταθερότητα και ευελιξία του.

Οι στόχοι της αποθεραπείας τίθενται από την αρχή ασχέτως αν πάρει μέχρι ένα χρόνο μέχρι να εκπληρωθούν πλήρως.

Επιπλοκές

Λοίμωξη

Οι πιο σύγχρονες τεχνικές που χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση αυτών των καταγμάτων έχουν περιορίσει πάνω από το μισό αυτού του είδους την επιπλοκή. Λιγότερο από το 5% των ασθενών αντιμετωπίζουν λοιμώξεις σήμερα. Όταν γίνει το χειρουργείο ο Ορθοπαιδικός θα χορηγήσει αντιβιωτική αγωγή για την πρόληψη των λοιμώξεων.
Τα ανοιχτά κατάγματα (με συνοδό τράυμα στο δέρμα) καθώς και υψηλής ενέργειας τραυματισμοί (τροχαία ατυχήματα) παρουσιάζουν μεγαλύτερη πιθανότητα λοιμώξεων. Εάν η λοίμωξη προχωρά σε βάθος, τότε μπορεί να περιλάβει το οστό αλλά και το υλικό οστεοσύνθεσης που θα χρησιμοποιηθεί. Μια τέτοια λοίμωξη απαιτεί μεγάλης διάρκειας αντιβιωτική αγωγή αλλά και πολλές χειρουργικές επεμβάσεις για τον καθαρισμό της.

Δυσκαμψία

Κάποιου βαθμού δυσκαμψία αναμένεται πάντα μετά από ένα χειρουργείο. Η γρήγορη κινητοποίηση όσο το δυνατό πιο σύντομα μετά το χειρουργείο είναι η καλύτερη μέθοδος για την πρόληψη της δυσκαμψίας. Εάν παρ’όλα αυτά το κάταγμα πωρώνεται αλλά υπάρχει αρκετή δυσκαμψία, τότε ο Ορθοπαιδικός μπορεί να συστήσει μια επιπρόσθετη επέμβαση για την λύση των συμφύσεων που προκαλούν τη δυσκαμψία.

Προβλήματα πώρωσης του κατάγματος (Ψευδάρθρωση)

Σε μερικές περιπτώσεις η οστική επούλωση (πώρωση) μπορεί να είναι πολύ αργή ή να μην συμβεί καθόλου. Εάν κάποια από τις ακτινογραφίες για τον έλεγχο της πώρωσης δείξει υλικό οστεοσύνθεσης (πλάκες και βίδες) να είναι έξω από το οστό, τότε αυτό είναι σημάδι καθυστερημένης πώρωσης. Αυτό μπορεί να συμβεί παρόλο που το κάταγμα έχει αποκατασταθεί με τον βέλτιστο τρόπο και δεν έχει γίνει κάποιο λάθος. Τα ανοιχτά κατάγματα καθώς και οι τραυματισμοί υψηλής ενέργειας είναι πιο πιθανό να υποστούν αυτή την επιπλοκή. Αυτού του είδους τα κατάγματα είναι επίσης πιο ευάλωτα σε λοιμώξεις και το γεγονός αυτό μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα μη επούλωσης.
Για την αντιμετώπιση αυτής της δύσκολης κατάστασης ο Ορθοπαιδικός σας μπορεί να τοποθετήσει οστικό μόσχευμα και να τροποποιήσει τα υλικά οστεοσύνθεσης.



Μετατραυματική οστεοαρθρίτιδα του γόνατος

Τα κατάγματα του άπω μηριαίου με προέκταση μέσα στην αρθρική επιφάνεια του γόνατος διαταράσσουν την ομαλή κατασκευή του αρθρικού χόνδρου. Επειδή το γόνατο είναι η μεγαλύτερη φορτιζόμενη άρθρωση του σώματος, οποιοσδήποτε τραυματισμός επεκτείνεται και περιλαμβάνει τμήμα του αρθρικού χόνδρου, αυξάνει την πιθανότητα ανάπτυξης οστεοαρθρίτιδας στο γόνατο σε μεταγενέστερο χρόνο. Αυτού του είδους η αρθρίτιδα ονομάζεται μετατραυματική αρθρίτιδα και μπορεί να αντιμετωπισθεί όπως η οστεοαρθρίτιδα, δηλαδή με φυσικοθεραπεία, νάρθηκες, φαρμακευτική αγωγή αλλά και τροποποίηση στον τρόπο ζωής του ασθενούς.
Σε σοβαρές καταστάσεις, ενδείκνυται η ολική αρθροπλαστική επέμβαση γόνατος.

Μακροπρόθεσμα αποτελέσματα

Τυπικά μπορεί να χρειαστεί μέχρι πάνω από ένα έτος για την επούλωση του κατάγματος του άπω μηριαίου οστού. Παράγοντες που επηρεάζουν τη πώρωση του κατάγματος περιλαμβάνουν:

• Τη σοβαρότητα του αρχικού τραυματισμού. Υψηλής ενέργειας κακώσεις ή ανοιχτά κατάγματα απαιτούν περισσότερο χρόνο για την πώρωσή τους, ειδικά αν υπάρχει ζημιά σε μαλακά μόρια.
• Την ποιότητα του οστού. Όταν υπάρχει καλύτερη ποιότητα οστού, ειδικά σε νέους ασθενείς, τότε τα υλικά οστεοσύνθεσης συγκρατώνται καλύτερα στη θέση τους σε σχέση με ηλικιωμένους ασθενείς στους οποίους τα υλικά οστεοσυνθεσης μπορούν να υποστούν χαλάρωση. Οι νεότερες τεχνικές μπορούν να μειώσουν αυτή την πιθανότητα, αλλά ο κίνδυνος είναι υπαρκτός.
• Η πειθαρχία και η προσήλωση του ασθενούς στο πρόγραμμα αποκατάστασης – αποθεραπείας. Αν και η διαδικασία αυτή είναι χρονοβόρα, απαιτείται πλήρης προσήλωση στο πρόγραμμα αποκατάστασης και τις οδηγίες του θεράποντα ιατρού για την επίτευξη των καλύτερων αποτελεσμάτων.
Ο Ορθοπαιδικός εκτιμά την πρόοδο της αποθεραπείας και τον τρόπο με τον οποίο ο πόνος υφίεται και ταυτόχρονα επιτυγχάνεται η επιστροφή του ασθενούς στις δραστηριότητές του.

Πράγματα προς συζήτηση με τον ιατρό:

• Υπάρχει κίνδυνος να μην πάω καλα?
• Έχω αδύναμα οστα?
• Χρειάζομαι νάρθηκα?
• Ποιοί είναι οι κίνδυνοι για το χειρουργείο?
• Τι πρέπει να κάνω για να προλάβω την ύπαρξη-δημιουργία θρόμβων?
• Χρειάζομαι μετάγγιση αίματος?
• Χρειάζομαι μόσχευμα? Αν ναι από που θα προέλθει αυτό?
• Πόσο καιρό θα είμαι σε άδεια?
• Πότε μπορώ να αρχίσω την κάμψη του γόνατός μου?
• Πότε μπορώ να βάλω βάρος στο γόνατό μου?
• Θα πάθω αρθρίτιδα?

• Για αντιμετώπιση του προβλήματός σας

  κλείστε ραντεβού online με τον γιατρό

  ή καλέστε μας στο

  210 7793103